Denk maar even mee. Hoe beter en sneller je herstelt, des te hoger wordt de piek boven het uitgangsniveau en des te eerder wordt deze piek bereikt (waarmee je dus sneller een nieuwe prikkel kunt toedienen).

Topsporters hebben natuurlijk wel het voordeel dat zij de tijd buiten het trainen om kunnen gebruiken om te herstellen en goed te eten. (Waar wij als amateursporters toch ook moeten werken, taxi spelen voor de kinderen en het huishouden moeten doen.) Maar topsporters moeten ook wel. Anders kunnen ze nooit de hoeveelheid inspanningen van hun lichaam vragen, zonder het lichaam echt te beschadigen. Zouden ze namelijk niet goed herstellen (de grafiek komt niet meer boven het uitgangsniveau, maar blijft er steeds een beetje onder), dan raken ze ‘overtraind’. Een sporter die zijn of haar prestaties achteruit ziet gaan, krijgt de primaire reflex om dan harder te gaan trainen. De kans is groot dat hij of zo zij daarmee alleen maar verder van het uitgangsniveau vandaan geraakt. Vaak is (beter) rusten een betere remedie, maar dat druist natuurlijk wel in tegen je gevoel. Als je nóg harder gaat trainen, kan je achteraf in elk geval niet zeggen dat je niet je uiterste best hebt gedaan om alles eruit te halen.

En what is in it for me?

Maar wat kan een amateursporter zoals jij en ik nou hiermee? Nou, heel veel. Want het fysiologische principe van supercompensatie is niet voorbehouden voor topsporters. Dat geldt ook bij ons, amateursporters. Willen wij binnen een trainingsperiode van 12 weken ook bereiken dat wij sterker worden en een steeds betere conditie krijgen, dan zullen we gebruik moeten maken van het herstelvermogen van ons lichaam. Ga dus vooral niet meer trainen dan je coach je heeft geadviseerd, ook al zou je denken dat je daarmee sneller je doel bereikt. Houd je aan de hoeveelheid training die je is geadviseerd. Verdeel dit gelijkmatig over de week in 3 porties en je hebt een groot deel van het resultaat al behaald. Want, wanneer het gaat om conditietraining, dan praat je over een dag of 2-3 om na een training de piek van het herstel te bereiken.

Trainen in je slaap

Dus toch slapend gezond worden? Dat zal er niet in zitten. Want helaas is het voor ons (amateursporters) niet altijd goed mogelijk om optimaal te herstellen. Want, stel dat je op zondag een kilometer of 8 hebt hardgelopen; goede kans dat je de maandag een groot deel van de dag op je werk zit in vergaderingen, met huishoudelijke taken bezig bent of fysiek werk uitvoert in een magazijn en je lichaam dus opnieuw aan het belasten bent. Kortom, je kunt niet spreken van kwalitatief goed herstel. En dan nog te zwijgen van het feit dat 40% van de mensen niet goed en/of onvoldoende slaapt. Ook dan ontbreekt het dus aan goed herstel.

Bij een goed trainingsschema hoort dus ook een goed herstelschema. Kies bewust voor kwalitatief goede ontspanning. Televisiekijken is dit vaak niet; een boek lezen of een ademhalingsoefening doen is dan al veel beter. Doe dit ook op de dagen dat je niet traint en je klaar bent met werken. En wellicht nog belangrijker, zorg voor een goede nachtrust. Tijdens rust en in je slaap werkt je lichaam namelijk heel hard, ditmaal aan je herstel. En dus verbetert je conditie eigenlijk pas echt in je slaap….

Welterusten!